Wij zijn Mieke en Manou, of “M&M”, en wij zijn de trotse eigenaars van Trainingsschool AW Gent. Wij zijn beiden al heel lang bezig met honden, zowel onze eigen honden als die van anderen. Gaandeweg, zoekende tussen hondenscholen, boeken, artikels en filmpjes, kwamen we bij Anniek Winters terecht. Haar methode, gebaseerd op natuurlijk leiderschap sprak ons meteen aan en willen wij nu inzetten om mensen te helpen om op een fijnere manier samen te leven met hun hond.
Onze trainingsschool volgt de methode van Anniek Winters. Bij ons leer je meer dan alleen commando’s aan je hond. Wij zijn van mening dat je als baas niet per se geholpen bent door je hond zo veel mogelijk trucjes aan te leren. Wij maken dan ook een onderscheid tussen trainen en opvoeden. Een hond die goed naar commando’s luistert, is niet per se een hond die zich in het dagelijks leven goed gedraagt. Wij trainen ook eigenlijk niet jouw hond maar leren jou, als baasje, om te communiceren met jouw hond op een manier die hij of zij begrijpt. Je leert inzicht te krijgen in de natuurlijke behoeften en de psychologie van de hond zodat jij zelf, door goed leiderschap de ultieme relatie met jouw hond kan bouwen.
Benieuwd naar onze persoonlijke verhalen? Lees hieronder verder.
Hai, ik ben Manou. Ik ben 29 jaar oud en al ongeveer even lang gepassioneerd door honden. Van zodra ik kon lezen, ben ik alle mogelijke boeken over honden gaan lezen: over rassen, over verzorging, over training, zelfs over fokken en later ook over gedrag en psychologie.
Toen ik in 2007, op mijn 14de dan eindelijk, ein-de-lijk een hond mocht, stond ik uiteraard helemaal te springen om er mee aan de slag te gaan. Door goed onderhandelen met mijn ouders, mocht ik niet één hond uitkiezen maar twee: reutje Chester en teefje Cali. Ze kwamen uit een “oepsnestje” uit de buurt en ik heb ze veel te jong mee naar huis gekregen: ze waren nog maar 5 weken oud. Hun opvoeding was hoofdzakelijk mijn ding maar ook mijn twee jongere broers mochten mee doen.
Hoewel ik veel meer kennis over honden had dan de gemiddelde 14-jarige, beweer ik absoluut niet dat ik álles al wist! Dat twee nestgenootjes nemen, op leeftijd van 5 weken en ze op te laten voeden door drie kinderen een tripel slecht idee was, wist ik toen nog niet. Nu weet ik dat wel en besef ik dat ik gigantisch veel geluk heb gehad (en waarschijnlijk ook iets goed gedaan) met die twee want ze zijn voor mij echt de beste honden van de wereld. Luisteren ze dan altijd zo perfect? Nee, dat niet. Ze denken allebei dat ze Cali én Chester heten bijvoorbeeld. En als ze iets lekkers vasthebben en ver genoeg van mij weg staan, dan heten ze plots noch Cali noch Chester en kan ik roepen wat ik wil, ze zullen hun best doen om het in te slikken voordat ik bij ze ben. Maar ze gedragen zich! Ze zijn lief tegen ieder mens, volwassen of kind, vinden zeker niet alle honden leuk maar zijn wel sociaal en ze vinden alles prima. En dat laatste vind ik zó relaxed! Ik hoef mijn leven niet aan te passen omdat ze van het ene knettergek worden of van het andere bang zijn. Ze kunnen overal mee naar toe, in de auto, op de tram, in de fietskar. Naar de bergen, naar de zee, naar de stad, naar de dierenarts, op bezoek bij mensen met of zonder andere honden, op pension. Kortom: ik kan er echt mee doen wat ik wil.
Zeg ik dit nu allemaal alleen maar om te stoefen? Nee, natuurlijk niet want daar heb jij niks aan. Ik vertel dit omdat ik tot de vaststelling ben gekomen dat heel veel honden lang niet zo gemakkelijk zijn als die van mij. Ik ben tot het besef gekomen dat veel baasjes zichzelf wél beperken vanwege obstakels waar ze met hun hond tegenaan lopen. Ik heb gezien hoe gedragsproblemen dramatische gevolgen kunnen hebben. En dat vind ik jammer. En dat is ook allemaal niet nodig, want honden zijn fantastische dieren: ze kunnen bijna alles, als je maar weet hoe je het hen moet leren. En ze blijven je kansen geven! Ook al pak je het niet direct zo handig aan of maak je fouten in het begin, je krijgt altijd nog een kans om het beter te doen. Een hond hebben zou jou als baasje moeten verrijken in plaats van beperken en mijn doel is om jou te helpen om ook de beste hond van de wereld te hebben.
Mijn naam is Mieke. Ik ben 56 en ik ben, samen met Manou, trotse eigenaar van Trainingsschool AW Gent.
Mijn verhaal met honden gaat een heel eind terug: als kind al ging ik nergens liever mee op bezoek dan bij de vrienden die honden hadden. Mijn moeder had aan mij geen kind meer: ik lag tussen de 3 Duitse herders van haar vriendin, of voor de open haard met 2 sint Bernardshonden of ik speelde met de Duitse Dog van de buren. Zelf konden we geen huisdieren hebben door allergieën en dat maakte dat ik de dag dat ik alleen woonde, naar het asiel gegaan ben om een hond te adopteren.
Gipsy. Een jonge, niet gecastreerde reu, een mix van zo’n 60 cm hoog. Een hele nieuwe wereld ging voor mij open! Ik had geen enkele ervaring met het opvoeden van een hond en moest echt leren van mijn eigen fouten. Ik kwam er al snel achter dat niet alle honden waren zoals Lassie, maar vooral ook dat je je leven flink moet aanpassen als eigenaar van een hond. Ik wou dat hij altijd en overal met mij mee kon, maar dát moest ik dus ook aanleren. Met vallen en opstaan zijn we er toch geraakt. Helaas is hij maar 4 jaar bij mij mogen zijn, maar wat heb ik veel geleerd van hem en met hem.
Na de shock van dit immense verdriet en de leegte, kwam weer plaats voor een nieuwe hond. Maar dit keer zou ik het anders aanpakken. Ik had in de tussentijd al heel veel rashondenboeken in handen gehad en was helemaal verliefd geworden op de Bearded Collie – en dat ben ik nog steeds- niet enkel op het uiterlijk maar zeker op het karakter. Ik heb alle hondenopvoedboeken die in de bibliotheek te vinden waren gelezen; helaas meer slechte dan goede, maar bon. Ik had een hondenschool gevonden. Ik zou het allemaal beter gaan doen!
En daar begon mijn reis in de wondere wereld van gedragskunde bij honden. Ik heb mijn instructeursbrevet gehaald, allerlei workshops gevolgd. De methode toen leek meer op africhten met meer straffen dan belonen, maar toch kwam hier en daar een nieuwe tendens naar meer belonen. Wat resulteerde in minder geschreeuw en gesleur, maar ook weer snel overging naar te veel, te vaak en vooral verkeerd belonen.
Het leven loopt zoals het loopt; 2 volwassen kinderen en vele honden later, zijn we blijven bijleren. Is er gelukkig veel meer inzicht in het gedrag van honden, in het opvoeden van honden.
Ook zijn onze honden veranderd. Straffe uitspraak? Ja, ze zijn natuurlijk niet echt veranderd, maar hun plaats in onze maatschappij wel. Vroeger kwamen de meeste honden uit een al dan niet gewild nestje bij een boer of buur, in het beste geval van bij een goede fokker. Tegenwoordig worden we te vaak geconfronteerd met pups uit de broodfok, slecht gesocialiseerde honden, extreem angstige honden, kortom we moeten veel meer bezig zijn met het oplossen van probleemgedrag, dan we eigenlijk nog met het opvoeden bezig gaan. Voorkomen is beter dan genezen, dat weten we allemaal.
En dat is nu precies wat we in onze trainingsschool willen gaan doen: jou helpen om je hond beter te begrijpen, Jullie samen in balans door het leven te laten gaan zodat jij kan leren hoe jouw hond de beste versie van zichzelf kan worden.
